Gepost op 22 augustus 2011door Marie
Laatst hoorde ik over de oudste boom van het bos bij ons in de buurt. Het is een eik en hij staat nederig verscholen tussen de andere bomen, maar wel bijzonder net in het midden van een piepklein eilandje. Het ‘eiland’ is omgeven door een ondiepe beek die in de zomer gewoonlijk droog staat zodat je makkelijk kan oversteken zonder modderige of natte voeten. Een goede vriendin wees me de weg en samen gingen we voor een telepathisch interview met de grote eik.
Wie ziet de
twee kleine kabouters op deze foto?
(mijn neefje en nichtje zijn meegekomen
toen ik naar de eik terugkeerde om
foto’s te maken)
Mooie eik, heb je er bewust voor gekozen om hier op dit eiland te komen staan?
Heb je een bepaalde taak hier? Wat doe je hier?
- Ik ben hoeder van het bos. Ik zorg
voor een stuk bos en ben
verantwoordelijk voor haar welvaren.
Om die reden sta ik waar ik sta als je
wil maar ik ben niet geboren voor deze
taak; ze komt mij toe door mijn
leeftijd.
Elke boom is in staat
verantwoordelijkheid te nemen eenmaal
hij of zij op leeftijd komt. Dat komt
doordat wij informatie ontvangen van
de zon; hoe meer levensjaren wij
achter de rug hebben hoe rijker wij
zijn van zonnekennis en die kunnen wij
dan omzetten in verantwoordelijkheid.
Het is een energie die we opnemen als
we jong zijn en uitstralen naarmate we
ouder worden.
De zon is een onderschatte kracht; zij
doet veel meer dan wij denken en we
zouden haar veel meer moeten benutten.
Met ‘wij’ bedoel ik dan mensen want
wij bomen doen dat reeds. Jullie dus
eigenlijk maar ik spreek niet graag zo
afstandelijk. Jij en ik wij en jullie
zo veel verschil is er niet behalve
dat er toch wel veel verschillen zijn.
Ik weet wat me te doen staat en mijn
leven is veel rechtlijniger en
eenvoudiger dan dat van een mens.
Mensen maken alles graag ingewikkeld
en dat is hun goed recht dat heeft ook
bepaalde voordelen maar veel mensen
zijn ongebreideld ingewikkeld en
vergeten zo zichzelf en dat is in
feite echt niet positief voor hen.
Eenvoud is tot op zekere hoogte toch
wel onmisbaar voor een leven van hele
mens. Ik bedoel als je buiten jezelf
leeft omdat je niet echt meer weet wie
je bent omdat je jezelf voorbijloopt
en omdat je je leven leeft in functie
van de wereld dan ben je maar ten dele
mens en dat is niet mooi om te zien.
Een mens die zichzelf is omdat hij of
zij kiest voor de dingen die hij of
zij echt wil dat is mooi om te zien
heel mooi, verfrissend voor het oog
van een boom en echt ook een
toegevoegde waarde voor de aarde. Als
ze voorbijlopen dan ben ik geneigd ze
nog meer geluk te willen geven voor
zover dat in mijn mogelijkheden ligt
gewoon omdat dat zo mooi is.
Als ze voorbijlopen is het ook
makkelijk voor mij om ze geluk te
geven, veel makkelijker dan mensen die
zichzelf niet kennen, die zijn veel
geslotener hoewel ze eigenlijk te open
zijn. Ik bedoel dat die mensen te veel
naar anderen en de wereld van de
dingen gericht zijn en in die zin zijn
ze te open naar buiten toe, maar
langsbinnen zijn ze gesloten. Wat niet
wil zeggen dat mensen die vanbinnen
open zijn, vanbuiten gesloten zouden
zijn, helemaal niet.
Ik heb grote energieën ter beschikking
omdat die bij mijn
verantwoordelijkheid horen en een deel
van die energie mag ik aan mensen
besteden als ik dat wil. Dus als
mensen bij mij komen of in mijn bos
wandelen en ze zijn open vanbinnen,
dan zal ik ze wat van die energie
geven. Wat dat doet, is dat die
energie stroomt.
- Mijn energie en de energie van de
meeste bomen doet stromen. Dat wil
zeggen dat dingen vrij worden en dat
er meer ruimte komt voor leven en voor
beweging en kracht. Ik laat stromen en
geluk dat stroomt dat voel je wel, als
je gelukkig bent dan voel je stroming
in jezelf.
Ik zeg je, als je jezelf doet stromen
dan komt het geluk vanzelf. Beiden
zijn rechtstreeks aan elkaar
verbonden. Wie gelukkig is, stroomt.
En wie kan stromen, wordt gelukkig. Zo
kan ik zeggen dat ik in staat ben
geluk te geven aan mensen hoewel geluk
van vanbinnen komt. Maar als ik je kan
doen stromen dan komt het geluk
vanzelf uit jou naarboven.
In ieder mens zit het geluk ingebakken
maar het moet eruit mogen komen en
daarvoor moet de stop uit de bron
getrokken worden. Wie opgestopt zit
vanbinnen, is niet fris. Wie stroomt
is fris en klatert blij en ontspannen.
En wie stroomt is ook een lavende bron
voor anderen, maar ongewild, het is
een neveneffect zo je wil. Je stroomt
niet omdat je anderen zou kunnen laven
– dat gebeurt gewoon. Een beetje zoals
een boom die schaduw geeft – het
gebeurt gewoon door hoe we zijn en het
kost geen moeite.
Kan je nog meer uitleg geven over hoe we de zon beter kunnen benutten?
- Ik kan mijn theorieën uit de doeken
doen als je wil. Ik bedoel mijn
kennis. Theorie is geen goed woord,
het klinkt alsof ik iets denk maar het
niet bewezen is. Soit. Ik kan jullie
vertellen wat ik weet.
De zon draagt in zich energie plus
informatie. Beiden worden door alle
wezens opgevangen. Energie laat de
planten groeien, maar de informatie
ook, ze zijn beiden onontbeerlijk.
Informatie zeg ik, maar ieder licht
bezit informatie. Maar zonlicht bezit
de meeste informatie. In feite is de
informatie van een lamp maar een
onbeduidende peuleschil in
vergelijking met de zon. Okay.
Die informatie krijgen we dus van de
zon zonder dat we het weten. Best zou
zijn om je bewust voor die zonnekracht
open te stellen want dat is het in
feite. De energie en de informatie van
de zon zijn drager van kracht. Omdat
je krachtiger bent als je meer weet.
Dat is toch zo als wat je weet,
waarheid is.
Wie veel boekenkennis heeft maar niets
over het leven weet, zal niet krachtig
zijn. Ware kennis geeft altijd kracht,
dat is een maatstaf om te weten of
iets waar is of niet.
Dus de kennis van de zon geeft kracht.
Als je de zon beter wil benutten, kan
je haar energie bewust in je hart
opnemen. Het hart van een mens is een
mini-zon. Die mini-zon kan gevoed
worden door de uiterlijke zon door het
toe te laten. En je kan het toelaten
door liefde en dankbaarheid.
Dus als je aan de zon denkt of in de
zon zit en je bent dankbaar en je
voelt liefde in je hart, dan komt de
kracht van de uiterlijke zon in je
eigen hart omdat die dezelfde soort
energieplek is en dan kan je eigen zon
zich opladen, een beetje zoals elke
jonge boom dat doet. En als je hart
vaak genoeg aan die liefdevolle
energie blootstelt, word je als een
grote boom die kan beginnen uitstralen
wat hij ontvangen heeft omdat je hebt
toegelaten wat de zon je altijd al
wilde geven.
© Marie Crevits, hetleven.be
Heb
je een reactie op deze blog? We
horen je graag! Contact