hetleven.be

Telepathische gesprekken, leven met de ziel

Blog

Telepathie

Een ongeboren baby spreekt

Gepost op 6 maart 2012 door Marie

Een koppel goede vrienden van mij verwachten hun eerste kindje. Toen ik onlangs bij hen op bezoek was, vroegen ze mij schuchter of ik misschien telepathisch de baby aan het woord zou kunnen laten. We haalden de computer erbij en met de hand van de mama begonnen we met de algemene vraag: “Klein kindje, wil je iets zeggen?” De baby greep deze kans om wensen, voorkeuren en goede raad over te brengen.

– “Ik wil met mijn mama dansen een beetje op mooie muziek, nu en straks en ook nadat ik geboren ben.
En met papa wil ik babbelen en lachen later.
En als papa dingen vertelt die niet waar zijn dan zal dat mij soms in de war brengen omdat ik geneigd ben alles te geloven wat hij zegt, dus het zou best zijn dat hij alleen maar dingen zegt die waar zijn omdat ik anders veel te vroeg kritisch moet leren denken en dat is lastig, ook voor jullie maar ook voor mij.
Als mama zegt dat ze mij graag ziet en dat ze blij is met mij en straks dat ik zo mooi ben, dan word ik daar blij en rustig van.”

Vaak voel ik bij telepathisch contact met een ongeboren baby meteen of het een jongen of een meisje is (en ik ben gewoonlijk juist!), maar bij dit contact kon ik niet uitmaken wat het was. Alsof de baby het geheim nog wilde bewaren…

Toen stelde de mama een baby in week 12 van de zwangerschapeen vraag over echografieën (de eerste echografie (week 8) was al achter de rug), hoe dat voelt voor een baby, en of alles wel goed was? Of de baby daar iets over wilde zeggen.

– “Mama mag geen zorgen maken over mij, alleen maar blij zijn met mij en vertrouwen dat alles helemaal perfect loopt en zal lopen.
Echos zijn niet zo leuk, het geeft een soort elektrisch irritant gevoel in heel mij en daar zou ik liefst aan ontsnappen maar ik ben wel blij dat mama mij gezien heeft.”

De ouders schrokken wel wat van het feit dat een echo zo ondraaglijk is, en waren dan ook meteen van plan om de volgende echografieën af te zeggen. “Maar als ik 20 weken zwanger ben, wil ik er wel een om te weten of je een meisje of een jongen bent hoor”, zei mama.

– “Als mama wil weten wat ik ben zal ik een droompje geven maar nu nog niet.

Voor de echo, okay maar liefst een paar weken later nog, hoe later hoe minder lastig voor mij omdat ik dan al groter en ook vaster ben en minder doordringbaar.
Het is omdat ik nu nog meetril dat het zo schrikbarend voelt.

Dat is hoe babies zijn, ze trillen mee, zo ook tril ik mee met elke gedachte van mijn mama, en elke gedachte die papa heeft over mij, dat is wel een klein verschil.

En als ik groter word, leer ik om meer te trillen enkel met mezelf of toch grotendeels maar dat duurt jaren, tot ik volwassen ben.

Tenslotte vroegen mama en papa wat de baby vond over thuisbevallen. De kleine had onmiddellijk een gevat antwoord klaar:

– “Mijn mama is het enige dat ik nodig heb [om geboren te worden], en iemand om me op te vangen.
En al die mensen in een ziekenhuis zijn veel te gehaast en ze denken veel te snel dat het anders moet.”


 

© Marie Crevits, hetleven.be

Heb je een reactie op deze blog? We horen je graag! Contact