Blog

Laura

Laura in India – deel 2

Gepost op 27 maart 2011 door Lydia

Reisverslag van Laura’s reis naar India (voorjaar 2011) – door Lydia en Laura
DEEL 2 (Dag 2 t.e.m. dag 4 in India)

Voor het verslag nu hebben we de foto’s getoond aan Laura. Wat Laura gezegd heeft (toen op het moment of als commentaar bij de foto’s) staat in in de groene kadertjes.

27 februari 2011 10u50

ik heb lekker geslapen

Terug in vliegveld, nu voor een binnenlandse vlucht. We hebben onze kleren wat aangepast. Dat klein beetje moeite wordt in India steeds in dank afgenomen (geen blote schouders of benen of decolleté enz.)
(Aanpassen of niet, een verhaal apart dat buiten de context van dit reisverslag valt)

Marie zorgt voor de incheck. Ze krijgt complimenten voor haar sari. Mensen vragen of ze misschien naar een bruiloft komt. Ja en nee, weer een verhaal apart, dat niet uitgelegd wordt.

3 zusjes

alweer vliegen maar deze keer zorg ik dat er meer leven in de brouwerij komt

Wat zou Laura daarmee bedoelen?

ik wilde mij niet stilhouden maar dat moest en ik heb geluisterd en ik was heel flink

Laura zit bij Marie en aan het raam. Ze is erg woelig en de zetel wordt uitgetest op zijn schommelkwaliteiten. Gelukkig zit niemand achteraan.

mijn raampje zag er net zo uit maar ik durfde niet lang kijken

Hier zicht op de ‘Marina beach’. Het is inderdaad niet Laura’s raampje op deze foto, maar het mijne – van Lydia, Laura’s mama en fotograaf – daarom zegt Laura dat haar raampje ‘er net zo uitzag’. Ze verbaast me constant, dat is hier een klein voorbeeld.

Veilig geland in Trichy, de propeller staat stil

in de bus is het al erg warm

Enkele jaren geleden was de bagageband van Tiruchirappalli Airport een plank op twee schragen onder een afdak en een rek op wielen. Nu is het hele gebouw splinternieuw en immens groot.

nu komt de ashram al dichtbij

iedereen helpt om de taxirit te organiseren en zo maar ze doen het heel goed zonder mijn hulp

in de taxi herinner ik mij mijn vorige reis toen ik nog klein was

het reizen in een hete winderige taxi is echt een India-ervaring die je niet snel vergeet

De weg naar Fatimanagar is niet meer te herkennen. Nieuwe snelweg en opgetrokken betonmuren, het succesverhaal van de Indische infrastructuur.

ik moet zien waar ik ben want alles ziet er anders uit

Die poort van de Ashram is nieuw voor Laura.

Binnenkomen in de Ashram heeft iets onwerkelijks. Dat we met onze dagelijkse ogen Swami hier nooit meer zullen zien rondlopen, dat is zo raar.

27 feb 2011

Het lichaam van Swami ligt in een glazen kist opgebaard in de puja hall/tempel

na een paar uur installeren en opfrissen gingen Marie en ik naar de tempel

ik vond dat de sfeer bijzonder was hoewel de mensen veel verdrietig waren meestal maar toch was er een vreugde aanwezig die van swami kwam en die de mensen blij probeerde te maken

28 feb 2011 Mahasamadhi ceremonie

ik heb een bloem gegeven aan zijn lichaam en ik heb gezien dat hij rondliep

ik heb gezien dat hij met de mensen meekeek naar zijn samadi om te zien of alles wel in orde was en soms ging hij iemand iets influisteren

soms is hij er ook even niet maar dan is hij er weer wel

Deze foto heb ik gekregen. Ik heb geen foto’s gemaakt van de Samadhi ceremonie (het werd gevraagd om het niet te doen – omdat honderden mensen dan hun toestelletje in de lucht steken of misschien gaan dringen of duwen).

1 maart 2011

gewoon een rustige dag

onze kamer was heel klein en met mijn inbreng nogal rommelig omdat ik niet goed ben in opruimen hoewel ik wel van orde hou

ik had lekker eten mee van thuis

ik vind dat India mijn smaak niet is. maar ik ben toch blij dat ik gekomen ben. ik ben liefst thuis

maar ik ben op reis nu en ik vind dat ook leuk een beetje

ik hoef niet de hele tijd rond te lopen en veel mensen te zien ik doe al genoeg

ik bedoel dat ik niet veel moet rondlopen omdat dat veel te zwaar is

Ik bedoel ook dat er veel mensen verdriet hebben en dat ik ze niet hoef te zien om te kunnen helpen

(Wil je nog iets zeggen?)

ik wil vaak douchen, minstens 3 keer per dag verspreid over de dag maar niet per se juist voor ik ga slapen maar eerder als het warm is

ik wil ook liefst mijn eigen ritme hanteren – slapen en wakker zijn – omdat ik veel droom
ik wil ook lekker eten indien mogelijk
pas als ik weer thuis ben zal ik weer gewoon doen

(Je dromen, kan je daar iets over zeggen?)

ik droom veel maar ik onthoud ze zolang als nodig en dan laat ik ze weer los

(Kan je ons zeggen wat je dromen zijn?)

ik vertel ze niet omdat het niet mogelijk is

onze badkamer was leuk

(Waarom????)

omdat ik van douchen hou

de ashram is een heel bijzondere plek

mijn mama is hier heel vaak gekomen en marie en sarah ook en dat is heel goed
iedereen zou hier minstens één keer moeten komen om dat te voelen met zijn ziel
want zelfs als je komt en je voelt niet direct iets speciaals, voelt je ziel het wel en dan krijgt je leven een zeer grote nieuwe kracht
het is als een oplader voor je innerlijke dynamo
alle dagen die je hier doorbrengt zijn van belang voor de rest van je eindeloze leven
ik bedoel ook na je dood en in je volgende levens

ons huisje was heel gezellig en mijn buren konden alles horen

ik hou ervan om geluid te maken omdat ik dan mezelf kan laten horen en mij kan zeggen zonder woorden maar ik weet dat sommige mensen echt gezucht hebben van verlichting toen we verhuisden naar een andere kamer verderop
toch is het goed geweest; vervelende dingen in de ashram komen nooit toevallig op je pad
mijn buren waren niet toevallig mijn buren en daarom voel ik me niet schuldig

Onze eerste kamer was in een groter gebouw met verscheidene ‘chambrettes’, gescheiden van de andere kamers door muren maar met hetzelfde gemeenschappelijke dak.